WYNICOWANIE MAGICY

Wynicowanie macicy jest bardzo rzadką postacią zmiany jej położenia, w której jedna część tego narządu wtłacza się w drugą lub w której cały narząd zostaje wywrócony wewnętrzną śluzówkową powierzchnią na zewnątrz. Wynicowanie macicy odpowiadałoby zatem – ze względu na podobny sposób powstawania – pewnym stanom patologicznym, które w odniesieniu do jelita cienkiego nazywamy „wgłobieniem“ (inmginatio), w odniesieniu zaś do kiszki grubej, a także pochwy, zupełnie niesłusznie „wypadaniem“ (prolapsus).

Rozróżniamy wynicowanie macicy: a) zupełne i b) częściowe. Częściowe wynicowanie może być różnego stopnia. Wtłoczeniu do jamy macicy może ulec zarówno dno, jak i jakakolwiek inna część przedniej lub tylnej ściany macicy.

Jeśli szyjka macicy jest zamknięta, a jej wgłobiona do światła macicy ściana nie wysuwa się do pochwy, mówimy raczej o „uwypuklaniu się“ jej do jamy macicy. Nazwę „wynicowanie“ stosujemy natomiast do tych przypadków, w których wgłobiona macica wydostała się przez rozszerzoną szyjkę do pochwy i leży w jej świetle. W najwyższych stopniach wynicowania trzon macicy nie może zmieścić się w pochwie i widać go przed szparą sromową. Tego rodzaju przemieszczenie nazywamy „wy nicowaniem z wypadnięciem“ (intersio uteri cum prolapsu).

Klinicznie rozróżniamy dwie postacie wynicowania macicy. Jedna z nich, o wiele częstsza, powstaje bezpośrednio po porodzie (iiwersio puerperalis vel toko- genetica) bądź to jako schorzenie samorodne, bądź też spowodowane zastosowaniem nieodpowiednich rękoczynów przez osoby udzielające pomocy rodzącej. Druga postać, nie mająca z porodem żadnego związku, powstaje wskutek pod- śluzówkowego guza macicy (najczęściej mięsaka lub mięśniaka), który pod wpływem skurczów mięśnia macicznego rodzi się przez szyjkę do pochwy, powodując wglobianie się dna lub ściany macicy (iiwersio onkogenetica).