Zdanie teoretyka emocji Simonowa
W świetle tego, co obecnie wiemy o psychologii emocji i ich funkcji, staje się bardziej zrozumiałe, dlaczego natura wyposażyła nas we właściwość tak silnego przeżywania emocjonalnego aktów seksualnych.
Zdaniem radzieckiego teoretyka emocji Simonowa (1966), emocja powstająca w takich wypadkach odgrywa rolę czynnika kompensującego deficyt informacji dotyczących sposobu realizacji czynności seksualnych zarówno u człowieka, jak i u zwierząt wyższych. Chodzi o to, że nawet w przypadku pełnej integracji instynktownych składowych aktu seksualnego każdy z partnerów ma do czynienia z indywidualnym odchyleniem od średniej właściwej dla danego gatunku. Na przykład u zwierząt może to być wielkość, indywidualny układ narządów płciowych i inne specyficzne dla danego osobnika właściwości, które mogłyby uniemożliwić technicznie realizację aktu. Wzrost emocji pozytywnej przy wykonywaniu tych fragmentów czynności, które są prawidłowe, odgrywa rolę sygnału orientującego osobnika, tak jak to ma miejsce – używając dalekiej przenośni – podczas zabawy w „zimno i gorąco”. Osobnik rezygnuje z tych czynności, które nie prowadzą do wzmożenia rozkoszy, a kontynuuje te, które mu ją dają.
W ten sposób, mimo braku z góry określonego algorytmu i ogólnie tylko, zarysowanej struktury czynności, bardzo w istocie rzeczy skomplikowany akt seksualny może być zrealizowany z powodzeniem.