Zakażenia bakteryjne

Zakażenia bakteryjne mogą być wywołane zarówno przez bakterie Gram-dodat- nie, jak i Gram-ujemne, takie jak Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae czy Pseudo- monas aeruginosa (33). W ostatnich latach obserwuje się wzrost zakażeń bakteriami Gram-dodatnimi, wśród których wymienia się m.in. Staphylococcus aureus i Streptococcus vińdans (13). Zakażenie Streptococcus viridans może być przyczyną wstrząsu endotoksycznego (29). U chorych po przeszczepieniu narządu zakaże-nie bakteryjne występuje najczęściej w ciągu 3-0 dni po zabiegu i manifestuje się suchym kaszlem (27). Ze względu na immunosupresję nie zawsze stwierdza się podwyższoną ciepłotę ciała. W badaniu radiologicznym klatki piersiowej wystę-pują zmiany ogniskowe lub, w przypadku tworzenia się ropni, guzy i jamy (14). W zasadzie powinno obowiązywać leczenie zgodnie z antybiogramem. W prak-tyce najczęściej stosuje się leczenie empiryczne, gdyż stan pacjentów nie pozwala na wdrożenie diagnostyki inwazyjnej (1-0,19) (ryc. 1). Zaleca się łączne podawa-nie cefalosporyny III generacji i aminoglikozydu (21, 38). Efekt terapeutyczny osiąga się średnio u 7-0 % chorych (8).

Chorzy z zaburzeniami odporności są potencjalnie podatni na zakażenie prątkiem gruźlicy i prątkami atypowymi. Nie jest to jednak zjawisko częste u chorych, u których podłożem zaburzeń odporności nie jest zakażenie HIV. Na przykład gruźlica płuc występuje tylko u 4,5 % chorych po przeszczepieniu nerki (18) oraz u 2 % chorych po przeszczepieniu płuca (37).