Uwarunkowanie stymulacji wzrokowej
Druga grupa autorów sądzi, że różnice w reakcjach na wzrokową stymulację seksualną uwarunkowane są głębiej i wynikają z odmienności funkcjonalnej ośrodkowego układu nerwowego i układu endokrynne- go. Badania psychofizyczne wykazują, że chłopcy od najwcześniejszych dni życia reagują silniej na bodźce wzrokowe, natomiast dziewczęta na bodźce słuchowe (Pospiszyl, 1979), W wieku dojrzałym dotyczy to szczególnie bodźców o charakterze seksualnym. Reakcje mężczyzn na stymulację seksualną wzrokową są bardziej intensywne, „od początku” gwałtowniejsze (co nie oznacza, że są w ogóle silniejsze), natomiast reakcje kobiet narastają wolniej. Nagłość wystąpienia bodźca seksualnego jako czynnika decydującego w inicjacji reakcji seksualnej u kobiet przyjmuje też Gebhard (1968). Nieoczekiwane przedstawienie kobiecie obrazków o tematyce seksualnej może wywołać reakcję lękową, która uniemożliwia wystąpienie podniecenia seksualnego. Stopniowe, powolne nasilanie się bodźców wzrokowych, działających przez dłuższy okres czasu, sprzyja powstaniu podniecenia seksualnego u kobiety.
