TESTY BIERNEGO UCZULANIA NARZĄDÓW
– 2. Testy serologiczne. Hemaglutynacja nie ma obecnie większego zastosowania w wykrywaniu alergii na leki. Parker [45] wykazał, że niskie miano hemaglutynin swoiście skierowanych przeciwko penicyloilo-l-po- liłizynie można wykryć w surowicach u przeszło 90% osób dorosłych w USA. Istnieje przypuszczenie, że hemaglutyniny powstają po ekspozycji na prawie każdy lek, bez związku z alergią. Zwolennikiem wykonywania biernej hemaglutynacji, jako testu skriningowego w badaniu uczulenia na penicylinę, jest nadal Girard [20], mimo że uzyskiwał on również wyniki nieswoiście dodatnie. Jest to jednak pogląd odosobniony. Wśród testów wykonywanych in vitro istnieją testy biernego uczulania narządów.
– 3. Test biernego uczulania płuca i oznaczanie uwalniania histaminy. Jest jedną z metod biologicznych wykrywania IgE. Dobre wyniki za pomocą biernego uczulania płuca ludzkiego uzyskano w przypadku uczulenia na penicyliną. Assem [3] wykazał jednak, że próby skórne w wykrywaniu alergii na penicyliną są czulsze niż wyniki tego testu {odpowiednio 55% i 44% wyników dodatnich). Jeszcze istotniejsze były różnice przy użyciu jako antygenu PPL (32,5% wyników dodatnich w teście biernego uczulenia płuca). Przy użyciu innych antygenów lekowych (streptomycyny, chloramfenikolu, bromosulfoftaleiny) dodatni wynik testu na płucu ludzkim uzyskano u 27% badanych [3]. W wykrywaniu alergii na penicyliną wykonywano również test biernego uczulania płuca małpy, ale jego czułość była mniejsza, być może w związku z mniejszą ilością wyzwalanej histaminy [3].
– 4. Test leukocytowy. Wykrywa uwalnianie histaminy z uczulonych krwinek białych, Stosowany był głównie w uczuleniu na pyłki, a również w wykrywaniu alergii na penicyliną i został oceniony jako niezbyt czuły.
