1
1
2
2
3
3
4
4
5
5
 
 

Proces jajeczkowania

Wydobycie się na zewnątrz jaja, wypuklającego się pod osłonką bielawą jajnika, rozpoczyna się z chwilą pojawienia się na szczycie pęcherzyka maleńkiej, pozbawionej naczyń, przestrzeni, zwanej znamieniem (stigma folliculi), która przekształca się w twór przypominający brodawkę. W tej drobnej wyniosłości tworzy się otwór, z którego wylewa się nieznaczna ilość krwi i gęstej, lepkiej, podbarwionej krwią cieczy. Sam akt pękania pęcherzyka Graafa trwa zaledwie kilka sekund, ale ponieważ jajo jest otoczone kleistą cieczą, wydobywa się ono na zewnątrz (wraz z wieńcem promienistym) już dłużej, bo około 60 sekund.

Zaraz po wydobyciu się jaja na zewnątrz rozpoczyna się tworzenie ciałka żółtego (corpus luteum). Z chwilą ukończenia procesu jajeczkowania komórki warstwy ziarnistej wewnątrz pęcherzyka zaczynają ulegać zmianom. W ciągu kilku dni otwór, przez który wydobyło się jajo, zamyka tkanka łączna wewnętrznej osłonki pęcherzyka, której komórki szybko się mnożą. Ponieważ osłonka ta jest dobrze ukrwiona, tworzące się ciałko żółte jest dobrze zaopatrzone w krew. Komórki osłonki wewnętrznej przybierają teraz kształt wieloboczny. Zawierają dość dużą ilość substancji łipoidalnej. Są to obecnie wielkie komórki, które nazywamy tekaluteinowymi, w odróżnieniu od pojawiających się później komórek lute- inowych właściwych, do których są bardzo podobne.

Komórki warstwy ziarnistej rozmnażają się również szybko. Zawierają one jednak z początku mniej substancji łipoidalnej, gdyż są gorzej zaopatrzone i stopniowego gromadzenia się w gruczołach wydzieliny, która wydostaje się stąd do światła macicy.

About The Author

admin

Leave a Reply