Próba Spiegelberga

Stwierdzenie tych fizykalnych cech tkanki rakowej, które polegają na nieela- stycznym stwardnieniu części zajętych przez nowotwór, dalej sklonr ości do tworzenia się owrzodzeń, zwłaszcza w okolicy ujścia zewnętrznego, oraz łamliwości i kruchości, które ułatwiają krwawienia urazowe, nakazuje wykonanie badania mikroskopowego, gdyż tylko w ten sposób ustala się pewne rozpoznanie.

W pewnych jednak przypadkach wątpliwości nasuwające się badającemu uprawniają do zastosowania pomocniczych metod, których celem jest wykazanie nieprawidłowego zachowania się tkanki w obrębie owych miejsc podejrzanych. Do metod tych należy:

Opisana już wyżej próba Schillera. Wykonuje się ją we wzierniku. Jest to próba dowodząca niezwykłej kruchości tkanki rakowej. Polega ona na możności szczególnie łatwego wprowadzenia guziczka sondy macicznej w głąb utkania nowotworowego, które nie stawia takiego oporu, jak prawidłowo zachowująca się szyjka maciczna.

Próba Spiegelberga, Śluzówka prawidłowej części pochwowej jest w pewnym, chociaż nieznacznym stopniu przesuwalna na jej powierzchni, podczas gdy już we wczesnym okresie raka zatraca ona tę właściwość, zrastając się z leżącą pod nią tkanką nowotworową. Wskutek tego schorzała część pochwowa nabiera nienaturalnej, nieelastycznej zbitości. Próba ta może jednak dać dobry wynik właściwie tylko w przypadku raka kanału szyjki, kiedy powierzchnia części pochwowej nie jest zajęta przez nowotwór.

– b)Późne objawy raka szyjki macicznej. Pojawienie się bólów w przebiegu raka szyjki macicznej dowodzi na ogół, że tkanka łączna przymacicza wraz z jej nerwami, naczyniami chłonnymi i krwionośnymi została zajęta bądź to przez naciek nowotworowy, bądź to przez proces zapalny, wywołany wtargnięciem bakterii do uległej martwicy tkanki nowotworowej.