Nadreaktywność oskrzeli
Zastosowanie histaminy, acetylocholiny i prostaglandyny F!a jest dosyć ograniczone. W pewnych przypadkach leki te mogą być przyczyną ostrych stanów bronchospastycznych [12, 38],
Neostygmina i leki blokujące receptory (5-adrenergiczne zwężają oskrzela proporcjonalnie do dawki i u chorych z dychawicą oskrzelową mogą ujawnić nadreaktywność oskrzeli. Leki te w połączeniu z lekami rozszerzającymi oskrzela, u chorych skFbnnych do ujawniania reakcji broncho- spastycznej, w uzasadnionych przypadkach mogłyby być stosowane.
W ostatnich latach bardzo wzrosło stosowanie leków blokujących receptory p-adrenergiczne. Wzrosła też znacznie liczba preparatów rekla- mowanych jako leki wysoce wybiórcze w stosunku do receptorów (5-adre- nergicznych. To nie zawsze jest zgodne z prawdą. Każdy z tych leków wywołuje mniejszą lub większą blokadę receptorów {i-adrenergicznych (zależy to od preparatu i dawki). Problem ten ma ważne znaczenie praktyczne u chorych z przewlekłymi chorobami oskrzeli. W poniższym zestawieniu przedstawiono dane piśmiennictwa [23j i własne doświadczenia, grupując leki blokujące receptory p-adrenergiczne w dawkach ogólnie przyjętych i na grupy silnie (I), miernie (II) i słabcr (III) kurczące oskrzela.
