FIZJOLOGICZNE PODSTAWY SEKSUALNOŚCI CZŁOWIEKA

Jedną z podstawowych właściwości żywej materii jest zdolność rozmnażania się, która integralnie związana jest ze wzrostem. Wzrost oznacza powiększenie się pojedynczego osobnika, rozmnażanie się oznacza powiększanie się liczby osobników. To powiększanie się liczby osobników zachodzi w różny sposób – odpowiednio do fazy rozwojowej i szczebla organizacji żywej materii.

Rozmnażanie się jest właściwością organizmu, umożliwiającą zachowanie gatunku. W służbie tej elementarnej biologicznej konieczności pozostaje wiele dyspozycji i mechanizmów, które w jednych przypadkach wyraźnie, a w innych w sposób bardziej zawoalowany lub nawet ukryty, umożliwiają osiągnięcie tego celu.

Przegląd etapów filogenetycznego rozwoju istot żywych wskazuje, ze mimo zwiększania się stopnia skomplikowania mechanizmów umożliwiających rozmnażanie się, istnieją jednak pewne ich wspólne właściwości. Zasadnicze mechanizmy, które sterują złączeniem się komórek płciowych i późniejszym rozwojem jaja, są w dużej mierze niezależne od czynników zewnętrznych, gdyż opierają się na tropizmach o charakterze chemicznym. Są one szczególnie łatwo dostrzegalne u prymitywnych organizmów, które rozmnażają się przez podział prosty łub kariokine- tyczny, a także i u tych, u których dochodzi do łączenia się dwóch elementów jednokomórkowych. Przy tych prymitywnych formach rozmnażania się nie istnieje seksualność nawet w tych przypadkach, w których spotyka się wyspecjalizowane zjawiska rozmnażania się wraz ze zróżnicowanymi specyficznymi komórkami płciowymi, które zostają składane w otoczeniu celem zapłodnienia przez komórki drugiej płci. Trudno nawet mówić o seksualności niektórych gatunków bakterii, u których dokonują się „procesy płciowe” umożliwiające przedostanie się materiału genetycznego z jednej bakterii do drugiej. Sama wymiana DNA nie ma z życiem płciowym nic wspólnego (Hauenschild, 1976).