Bół w czasie urazu krążków w kręgosłupie

Jeśli uszkodzony krążek leży poniżej 4 korzenia lędźwiowego, jak to najczęściej występuje, ból jest odczuwany w pośladku oraz na tylnej powierzchni uda. Poniżej kolana ból odczuwany jest na bocznej powierzchni łydki w okolicy stawu skokowego, na grzbiecie stopy lub na tylnej powierzchni łydki, w okolicy pięty i na podeszwie stopy, w zależności od zajętego korzenia .

Często też ból odległy może być odczuwany w okolicy grzebienia biodrowego, a nawet w pachwinie. Ten typ bólu występuje w przypadku rozciągania 5 korzenia lędźwiowego lub 1 korzenia krzyżowego.

Reasumując, trzeci korzeń ulega uciskowi rzadko, jedynie w ok. 5% przypadków, i objawia się bólami krzyża promieniującymi do uda i kolana.

Ucisk na 4 korzeń występuje w ok. 40%. Ból usadawia się w okolicy grzebieni biodrowych, pośladka, uda i łydki i przez grzbiet stopy dochodzi do palucha. Znamienne jest osłabienie m. piszczelowego przedniego oraz m. prostownika palucha. Występujące niekiedy bóle odbytnicy, okolicy kości krzyżowej i narządów płciowych oraz zaburzenia zwieraczy i impotencja odnoszą się też do uszkodzenia 4 korzenia lędźwiowego.

Podrażnienie 5 korzenia zdarza się w ok. 60% przypadków i wówczas, oprócz objawów bólowych, notuje się osłabienie m. prostownika palucha, mm. strzałkowych oraz m. pośladkowego średniego. W przypadku jednoczesnego podrażnienia 1 korzenia krzyżowego dochodzi przeczulica w zakresie 4 i 5 palca. a b

Badania poświęcone korelacji elektromiografii z innymi danymi klinicznymi i laboratoryjnymi u chorych dotkniętych bólami krzyża przeprowadzili w latach 1961-1966 Brady, Parker i Vanghem. Ocenie poddano 131 operowanych pacjentów.

W przypadku choroby krążka międzykręgowego muszą istnieć dwa warunki, aby doszło do odpowiednich zmian w obrazie elektromiograficznym. Pierwszy

– to odpowiedniej wielkości uraz korzenia, drugi zaś – to upływ odpowiedniego czasu od urazu do pojawienia się potencjałów denerwacyjnych .

Badanie elektromiograficzne stanowi w doświadczonych rękach cenne uzupełnienie diagnostyki. Przegląd literatury wykazuje, że jego czułość jest większa niż mielografii (do 80%) i osiąga powyżej 90%.