Próchnica zębów

Próchnica zębów (caries dentium) jest chorobą bardzo częstą, której. Niezależnie od zniszczenia zęba próchnica może być przyczyną groźnych powikłań (zakrzep zatok mózgowych, ropień szczęki, zespół zakażenia ogniskowego z następstwami w postaci choroby reumatycznej, zapalenia nerek itp.).

Wbrew pokutującemu tu i ówdzie mniemaniu, że nie warto leczyć próchnicy zębów mlecznych oraz niechęci lekarzy dentystów do jej leczenia, leczenie próchnicy jest z punktu widzenia pediatrycznego i stomatologicznego nieodzowne. Zapobieganie polega na dbałości o ogólny stan zdrowia, usuwaniu niedoborów dietetycznych oraz higienie jamy ustnej. Poleca się w przypadkach zagrożonych próchnicą stosowanie fluoru lokalnie lub podawanie go doustnie (tabletki Fluodar). Co 3 miesiące należy u dziecka dokonywać kontrolnego przeglądu uzębienia.

Ropień zębodołowy (abscessus alveolaris) jest następstwem próchnicy zęba. Bakterie, drążąc w głąb, doprowadzają do wytworzenia się ropnia pod korzeniem zęba mlecznego następnie ropień przebija przez dziąsło na zewnątrz. Oglądając dziąsła, spostrzegamy zaczerwienienie i nacie- czenie z przetoką, z której po lekkim ucisku wydobywa się ropa. Okoliczne węzły chłonne mogą ulegać zmianom zapalnym. Leczenie polega na usunięciu zęba. Niekiedy wskazane jest zastosowanie antybiotyku dla ochrony przed rozsiewem zakażenia.