Zastosowanie histaminy, acetylocholiny i prostaglandyny F!a jest dosyć ograniczone. W pewnych przypadkach leki te mogą być przyczyną ostrych stanów bronchospastycznych [12, 38],
Wskazania do stosowania ludzkiego hormonu wzrostu dotyczą: a) niedoboru wzrostu, b) innych chorób wymagających leczenia anabolicznego.
Narządy rodne kobiety ulegają zakażeniom znacznie łatwiej niż narządy płciowe mężczyzny, gdyż niezależnie od możliwości szkodliwego, a wspólnego obu płciom, oddziałania na nie drobnoustrojów bez uprzedniego okaleczenia tkanek (rzeżączka, kiła, gruźlica, pasożyty), zakażenia przyranne zdarzają się u niej o wiele częściej. Przede wszystkim poronienie i poi ód, aczkolwiek są procesami życiowymi, do których ustrój kobiecy jest wprawdzie z natury przystosowany, pozostawiając z reguły rany w obrębie kanału rodnego mogą jednak narażać go na ciężkie i groźne zakażenia.
Pamiętać jednak trzeba, że krwotoki z owrzodzeń rakowych są następstwem rozpadu nowotworu, dlatego należy używać łyżeczki z całą ostrożnością, ograniczając się do usunięcia kruchych mas rakowych aż do twardego dna owrzodzenia. Dno to należy potem przypalić żegadłem Paque- lina.
Jakkolwiek w pewnych przypadkach można po wyłyżeczkowaniu mas nowotworowych i kauteryzacji spostrzegać przejściowe polepszenie ogólnego stanu zdrowia chorej, o wicie częściej zabieg ten staje się w następstwach swoich szkodliwy z powodów, o których wyżej wspomniano.
Silne, powtarzające się krwawienia próbowano też leczyć przez podwiązanie tętnicy podbrzusznej, ale wyniki nie były zbyt zachęcające.
Wydobycie się na zewnątrz jaja, wypuklającego się pod osłonką bielawą jajnika, rozpoczyna się z chwilą pojawienia się na szczycie pęcherzyka maleńkiej, pozbawionej naczyń, przestrzeni, zwanej znamieniem (stigma folliculi), która przekształca się w twór przypominający brodawkę. W tej drobnej wyniosłości tworzy się otwór, z którego wylewa się nieznaczna ilość krwi i gęstej, lepkiej, podbarwionej krwią cieczy. Sam akt pękania pęcherzyka Graafa trwa zaledwie kilka sekund, ale ponieważ jajo jest otoczone kleistą cieczą, wydobywa się ono na zewnątrz (wraz z wieńcem promienistym) już dłużej, bo około 60 sekund.
Zaraz po wydobyciu się jaja na zewnątrz rozpoczyna się tworzenie ciałka żółtego (corpus luteum).
W istocie o wzmożonej przepuszczalności ścian naczyń krwionośnych w ostatnich dniach przed miesiączką i w czasie miesiączki świadczy znaczna skłonność w tym okresie do wybroczyn, np. po zastosowaniu ucisku na ramię (objaw Rumpel-Leedego).
Jeśli w błonie śluzowej toczył się proces zapalny lub jeśli błona śluzowa, jak np. w nosie, jest w warunkach fizjologicznych bardzo silnie ukrwiona, rozszerzone naczynia krwionośne mogą wykazywać objawy wzmożonej przepuszczalności pod działaniem krążących we krwi ciał rujowych, co w wyniku prowadzi do występowania zastępczego krwawienia. To samo odnosi się i do pewnych narządów nie wykazujących wprawdzie objawów patologicznych, które jednak-jak to bywa u osób ze znamionami niedorozwoju ogólnego – są mało odporne lub bardziej wrażliwe na działanie substancji
W świetle powyższych wyników badań farmakologicznych trudno określić pindolol jako „czysty” lek jl-adrenolityczny, jakim jest np. sotaiol. Niemniej jednak potężna aktywność fl-adrenolityczna pindololu pozwala zmniejszyć dawkowanie leku do poziomu, na którym obserwuje się wyłącznie swoiste działanie receptorowe pindololu, a jego działania uboczne ulegają zatarciu. Taką dawką pindololu u ludzi jest 0,01 —0,02 mg/kg masy ciała. Po podaniu tej dawki pojawia się pełna blokada (3-adrenergiczna, w tym również blokada odpowiedzi metabolicznych na izoprenalinę [441, 610]. Pindolol w dawce 0,01 -0,002 mg/kg masy ciała nie wywiera praktycznie ujemnego działania chronotropowego i inotropowego u ludzi zdrowych [339, 468] i chorych na dusznicę bolesną ]441], u których ten lek ma korzystne działanie lecznicze. Kardiodepresyjne działanie pindoloiu u ludzi opisywano po doustnym zastosowaniu leku w dawce 2-10 mg [550], a u psów po dożylnym wstrzyknięciu pindololu w dawce 0,1 mg/kg masy ciała [424, 610]. W preparacie sercowym psa ze wspomaganym krążeniem pindolol w szerokim zakresie dawek nie wywiera działania kardiodepre- syjnego, podobnie jak praktolol [571], Pindolol w dawkach dziennych 7,5-15 mg okazał się skuteczny w leczeniu tachyarytmii i dusznicy bolesnej [300], szczególnie zaś w nadciśnieniu tętniczym [1037],
Badania lat ostatnich wykazały, że okresowe krwawienia, robiące wrażenie zupełnie prawidłowych miesiączek, mogą występować, mimo braku fazy wydziel- niczcj w śluzówce macicy i niewytworzenia się ciałka żółtego w jajniku. Fakt ten, stwierdzony z początku na podstawie drobnowidowych badań macic pewnych gatunków małp człekokształtnych, był przez dłuższy czas u kobiety podawany w wątpliwość.
Okazało się jednak, że jest to względnie częste wydarzenie u kobiet miesiączkujących pozornie prawidłowo, a więc w regularnych odstępach czasu, ale niepłodnych, mimo braku jakiejkolwiek uchwytnej przyczyny tej ich niepłodności. Tego rodzaju okresowe krwawienia z macicy, nie różniące się klinicznie od prawidłowych miesiączek, nazwano miesiączkami wrzekomymi, gdyż występują one w błonie śluzowej, która nie przeszła fazy wydzielniczej cyklu miesięcznego wskutek nie- wytworzenia się ciałka żółtego.
Teoretycznie rzecz biorąc, brak okresu wydzielniczego w śluzówce macicy niekoniecznie musi pozostawać w związku z brakiem procesu jajeczkowania, możliwe jest bowiem również wrodzone lub nabyte upośledzenie (niedorozwój lub zanik) błony śluzowej macicy, która nie oddziałuje w ogóle na hormony płciowe, a przede wszystkim na ciałko żółte. Zdaniem niektórych badaczy i w tego rodzaju wypadkach mogą występować krwawienia, przypominające miesiączkę, jakkolwiek sposób ich powstawania jest niezbyt jasny, a w każdym razie etiologicznie różny od tzw. miesiączkowania bezjajeczkowego.
Na ogólną prawidłowość charakteryzującą zależność skutku działania i czasu jego ujawnienia się od łącznej dawki i wykładnika kancerogen- ności nakłada się wtórnie wpływ wielu czynników dodatkowych, w tym przede wszystkim promocyjnych, które określają prawdopodobieństwo i czas wystąpienia choroby nowotworowej. Należą do nich również czynniki związane z indywidualnym ,,podłożem genetycznym”.
Znamienną cechą gu ów jajowodu jest ich a) wielka rzadkość i b) niemożność dokładnego rozpoznania przed zabiegiem operacyjnym i badaniem mikroskopowym. Opisywano wprawdzie rozmaite nowotwory jajowodu, ale nawet najpospolitsze z nich, tj. rak, należą do wyjątkowych przypadków. Nie wszystkie guzy nowotworowe jajowodu mają znaczenie kliniczne. Mięśniaki, wiókniaki, naczyniaki limfatyczne, tłuszczaki, chrzęstniaki, a nawet guzy o budowie mieszanej nie wyrastają prawie nigdy do większych rozmiatów. Wypuklając się pod otrzewną tworzą małe miejscowe zgrubienia, które przy oględzinach robią nieraz wrażenie twoi ów przerostowych, określanych mianem guzkowego zapalenia cieśni jajowodu. Opisywano również torbiele jajowodów (patrz str. 482).