1
1
2
2
3
3
4
4
5
5
 
 

Zachowania normalne, odchylenia i zboczenia seksualne

Między praktykami i zachowaniami wchodzącymi bez zastrzeżeń w zakres normy seksualnej a tymi, które kwalifikowane są jako patologiczne

– 1 zboczone, istnieje wiele takich praktyk i zachowań (zaliczanych do odchyleń w zachowaniu seksualnym), których właściwa ocena niejednokrotnie przysparza dużo trudności. W związku z akceptacją seksualności jako autonomicznego źródła rozkoszy spotyka się coraz bardziej różnorodne osobnicze wzory jej osiągania. Mimo że czasem daleko odbiegają one od tradycyjnych modeli, nie stanowią patologii, o ile nie naruszają norm ilościowych i jakościowych.

Granica między praktykami i zachowaniami seksualnymi mieszczącymi się w granicach normy a takimi, które kwalifikowane są jako od- chylenia jest płynna i nieostra. Uwzględniając bogactwo różnorodnych zachowań seksualnych zgodnie z koncepcją różnic indywidualnych, nawet rodzaj tych zachowań nie ma znaczenia dla ich kwalifikacji. Dlatego nierzadko spotyka się trudności w zakwalifikowaniu ich do normy lub odchyleń w zachowaniu seksualnym.

Często decyduje o tym kontekst sytuacyjny. Np. posługiwanie się wszelkiego rodzaju stymulatorami (wibratory, sztuczny partner) w celu osiągnięcia orgazmu może być zaliczane do odchyleń seksualnych u ludzi pełnosprawnych fizycznie i psychicznie, natomiast może być kwalifikowane do normy tolerowanej, a nawet akceptowanej, u ludzi wykazujących znaczne upośledzenie psychiczne lub fizyczne (paraplegicy, tetra- plegicy i in.), którzy mają poważne trudności w znalezieniu partnera seksualnego. Zakwalifikowanie praktyk i zachowań do odchyleń seksualnych nie oznacza jeszcze bezwzględnej patologii w sensie klinicznym oraz konieczności podjęcia terapii. Oznacza to przede wszystkim znaczne zawężenie liczby potencjalnych partnerów seksualnych jedynie do tych, którzy mają odpowiednie „szyfry erotyczne”, z którymi można utrzymywać harmonijne współżycie seksualne. A więc istnieje tu pewne zubożenie możliwości wyboru odpowiedniego partnera seksualnego jedynie do wąskiej grupy osobników posiadających odpowiednie cechy. Ostatecznym elementem odniesienia, decydującym o normie lub patologii seksualnej, będzie układ partnerski. Jeśli mimo ograniczeń w doborze partnera seksualnego osobnik z odchyleniem seksualnym natrafi na partnera wykazującego również odchylenie seksualne, ale będące negatywem jego własnego (np. sadysta natrafi na masochistkę), wtedy mogą oni stworzyć harmonijny pod względem seksualnym układ partnerski, który można zaliczyć do kategorii normy tolerowanej. Podobnie harmonijny układ partnerski może stworzyć osobnik z odchyleniem w zachowaniu seksualnym, jeśli natrafi na partnera wprawdzie nie posiadającego odchyleń seksualnych, lecz w pełni akceptującego te odchylenia u swego partnera. Układ patologiczny powstanie dopiero wówczas, gdy osobnik z odchyleniem seksualnym znajdzie się w układzie partnerskim 7 osobnikiem nie akceptującym jego odchyleń, wobec czego odchylenia te w sposób istotny zaburzać będą harmonijne współżycie seksualne. Tylko wtedy postępowanie terapeutyczne jest konieczne.

About The Author

admin

Leave a Reply