Kobieta powinna leżeć na wznak, z rękoma wyprostowanymi wzdłuż ciała, 'z głową spoczywającą na małej poduszce, z nogami wyciągniętymi i lekko roz chylonymi. Należy za wszelką cenę nie dopuścić do napinania mięśni brzucha. Pacjentka ma leżeć spokojnie i oddychać możliwie głęboko. U kobiet otyłych lub wrażliwych na dotknięcie obmacywanie brzucha napotyka niekiedy duże trudności. Badanie powinno być przeprowadzone ciepłymi rękami, które – celem niedopuszczenia do odruchowych skurczów powłok – dotykają najpierw okolic odległych od miejsca bolesnego i dopiero stopniowo zbliżają się do niego. Zazwyczaj rozpo- czynamy od okolicy nad pępkiem, kładąc obie dłonie na brzuchu i z lekka uciskając powłoki całą ich powierzchnią, po czym przesuwamyje zwolna niżej ku miednicy malej. W razie napotkania nieprawidłowej oporności należy określić jej kształt, stosunek do sąsiednich narządów i konsystencję. Z kolei należy rozstrzygnąć, czy guz, który stwierdziliśmy w jamie brzusznej, wychodzi z miednicy malej, czy też należy do właściwej jamy otrzewnowej. Dokonuje się tego przez lekki ucisk ku dołowi. Guzy wychodzące z narządów rodnych kobiecych dają się łatwo zepchnąć ku miednicy malej, a ich biegun górny nie dochodzi do wątroby i oddzielony jest od niej przez pętle jelit, co można stwierdzić wypukiem.