Nowotwór ze śródblonka naczyniowego

Nowotwór ze śródblonka naczyniowego (haemangioendothelioma) występuje u dzieci i umiejscawia się w skórze i tkance podskórnej kończyn, ma postać miękkiego sinoczerwonego guza. Rośnie naciekająco i po nie dość rozległym wycięciu daje wznowy, a nawet przerzuty.

Naczyniak z komórek okolonaczyniowych (haemangiopericytoma) występuje również u dzieci jako wolno rosnące naciekające guzki.

Leczenie – jak wyżej wymienionych guzów. W przypadkach umiejscowień nie-dostępnych dla noża chirurga stosuje się radioterapię. Rokowanie pomyślne pod warunkiem wczesnego i doszczętnego usunięcia zmiany.

Mięsak naczyniowy (haemangiosarcoma) występuje u dzieci i młodzieży. Umiejscawia się on zwykle na kończynach – guz sinoczerwony, pokryty guzowatą skórą. Nowotwór rośnie gwałtownie, naciekająco i szybko daje przerzuty. Głównym i niebezpiecznym objawem nowotworu są krwotoki.

Leczenie – odjęcie kończyny z usunięciem węzłów chłonnych. Rokowanie jest złe.

Mięsak naczyń chłonnych (lymphosarcoma) powstaje w przypadku zastoju w na-czyniach limfatycznych (np. trwały obrzęk ramienia po doszczętnym wycięciu sutka). Umiejscawia się w obrzękłej skórze i tkance podskórnej, przybiera postać czerwonych wrzodziejących guzków i daje przerzuty. Leczenie – odjęcie i wyłuszczenie kończyny. Rokowanie jest złe.

Struniak (chordoma) rozwija się z pozostałości struny grzbietowej w kości krzyżowej i guzicznej oraz na podstawie czaszki. Cechuje się stałym rozrostem guza, obejmującym stopniowo otaczające tkanki. Ma przebieg złośliwy. Po niezbyt radykalnym wycięciu daje wznowy, rozwija się szybciej i wówczas rokowanie jest złe.

Szklivviak (adamantinoma) – nowotwór z reguły niezłośliwy, rozwija się z po-zostałości organu szkliwnego. Występuje w obrębie szczęk (głównie żuchwa). Przypadki o innym umiejscowieniu (piszczel) są rzadkie.

Leczenie – operacyjne. Rokowanie dobre w przypadku doszczętnego usunięcia guza.