MOBILIZACJA WYDZIELANIA ENDOGENNYCH GONADOTROPIN
Na pewno istotnym wskazaniem jest pierwotny lub wtórny brak miesiączki z małym wydzielaniem estrogenów (mniej niż 10 ug/24 h w moczu dobowym) i małym stężeniem gonadotropin w surowicy. Pomocniczym testem diagnostycznym jest wykazanie braku krwawienia z dróg rodnych po zaprzestaniu podawania progesteronu. Świadczy to o całkowitym braku dojrzewania pęcherzyka jajnikowego.
Obecnie, dzięki znacznemu powodzeniu w wywoływaniu jajeczkowania za pomocą octanu klomifenu (poprzez mobilizację wydzielania endogennych gonadotropin) oraz uznaniu nadmiaru prolaktyny w surowicy za przyczynę zaburzeń wydzielania gonadotropin, pojawiły się 2 wstępne zastrzeżenia przy kwalifikacji chorych do leczenia gonadotropinami: 1) leczy się chore po uprzednim nieskutecznym leczeniu klomifenem, 2) leczy się chore, u których nie wykazano guza lub mikrogruczołaka prolaktyno- wego przysadki.
Schematy leczenia. Właściwy schemat leczenia gonadotropinami powinien prowadzić do zajścia w ciążę we wszystkich zakwalifikowanych przypadkach bez takich objawów, jak nadmierne pobudzenie jajnika, cią-
– 66 ża mnoga i poronienie. Niestety dotychczas nie ustalono idealnego schematu postępowania. Zasadnicze znaczenie ma indywidualny dobór dawki. Dawkę można dobierać poprzez zmienianie jej w kolejnych cyklach płciowych albo przez badanie codziennej odpowiedzi jajnika i zmienianie dawki w tym samym cyklu, tzw. indywidualnie dostosowany schemat leczenia. Ten sposób leczenia jest najskuteczniejszy.