Język geograficzny i „włochaty

Język geograficzny (linąua geographica) występuje bardzo często u dzieci. Na tle białawych nalotów pojawiają się plamy żywoczerwone, okrągławe lub kształtu nieregularnego, zmieniające swój kształt i przesuwające się oraz ostro odgraniczone. Ten dwubarwny obraz języka przypomina mapę, z czego wywodzi się nazwa. Czerwone plamy są wynikiem braku brodawek wtórnych, które ulegają zrogowaceniu, a następnie złuszczają się w sposób nagły i charakterystyczny, odsłaniając zaczerwienioną śluzówkę. Język geograficzny występuje częściej u dzieci alergicznych. Schorzenie nie sprawia dolegliwości i nie wymaga leczenia.

Język pofałdowany (linąua plicąta) wykazuje głębokie poprzeczne bruzdowanie, które przypomina nieco z wyglądu powierzchnię worka mosznowego. Wada ta nie ma znaczenia chorobowego.

Język „włochaty” powstaje w wyniku zrogowacenia i wydłużenia brodawek wtórnych. Wada ta ma jedynie znaczenie kosmetyczne.

„Przyrośnięcie języka” jest popularnym określeniem krótkości i pogrubienia wę- dzidełka. Stan taki ma utrudniać ruchy języka, zwłaszcza ku przodowi, i być przyczyną utrudnień ssania piersi, a w wieku pozaniemowlęcym — przyczyną wad wymowy. Leczenie polega na nacięciu wędzidełka nożyczkami. Do niedawna zabieg ten był wykonywany bardzo często, dziś stosowany jest w wyjątkowych okolicznościach. Większość autorów poddaje bowiem w wątpliwość, czy krótkość wędzidełka ma jakikolwiek wpływ na wady wymowy i uważa zabieg ten za bezcelowy.