Ciąża śródścienna

W części cieśniowej trąbki mało jest miejsca, droga do ujścia brzusznego znacznie dalsza, a przesunięcie się zniszczonego przez skrzepy jaja w kierunku jamy macicy jest uniemożliwione przez silną mięśniówkę tego narządu i bagnetowaty przebieg jajowodu. Nie ma zatem warunków ani do tworzenia się skrzepłej masy krwi w zniszczonym jaju, ani do jego wypchnięcia w kierunku ujścia brzusznego. Tymczasem kosmki trofoblastu nadżerają coraz bardziej ścianę zewnętrzną jajowodu i wreszcie albo dochodzi do zupelnegojej przeżarcia i wydalenia jaja do jamy otrzewnej przez przedziurawioną ścianę trąbki, albo do pęknięcia jej w miejscu mniejszego oporu pod wpływem nieraz niewielkiego wysiłku.

W ciąży śródściennej (graviditas interstitialis) tym bardziej nie ma warunków do powstania poronienia brzusznego. Nie ma jednak właściwie również warunków do przeżarcia zewnętrznego ze względu na opór mięśniówki ściany macicy. Dlatego ciąża śródścienna kończy się zawsze prawie pęknięciem jajowodu. Wyjątek stanowią rzadkie przypadki, kiedy jajo zagnieździ się prawie bezpośrednio na przejściu światła trąbki w jamę macicy i następowo jakby wrasta w tę jamę. Ale takie umiejscowienie nie jest dla rozwoju ciąży obojętne, gdyż powoduje zaburzenia w jej przebiegu, chociaż może zakończyć się pomyślnie.

Tworzenie się krwistka w jamie Douglasa (haematocele retrouterina) wymaga utrzymywania się krwawienia przez czas dłuższy i to niezbyt obfitego.

Krwistek zawiera w środku krew skrzepią, a na powierzchni jego gromadzi się krew płynna. Jest on ograniczony od dołu przez otrzewną zagłębienia odbytnieźo- macicznego, od przodu przez macicę i więzy szerokie, a od góry przez pętle jelit, sieć i łącznotkankową osłonkę krwistka (membrana haemaiocelis), która powstaje z materiału dostarczonego przez podrażnioną przez krew otrzewną.