AUTENTYCZNA OSOBOWOŚĆ CZŁOWIEKA

Powstaje na tym tle pytanie: czy autentyczna osobowość człowieka najpełniej realizuje się wtedy, kiedy zostaną zerwane wszelkie więzy narzucone tradycją, obyczajem, związkami z kulturą, w jakiej się żyje. Pytanie, co jest naturą człowieka, a co kulturą, traci we współczesności swoją zasadność – człowiek może realizować swoje naturalne tendencje osobowościowe w obrębie kultury, gdyż została ona stworzona po to, by służyć naturze człowieka. Oczywiście tam, gdzie przerafinowanie kulturowe tłumi naturalne tendencje, degradując i zubożając osobowość, człowiek ma prawo buntować się i odrzucać więzy zbyt krępujące. Skoro jednak wszelkie naturalne potrzeby człowieka mogą znaleźć w kulturze swoje dopełnienie, czyniące z nich swoistego rodzaju ceremoniał wzbogacający jego przeżycia, to chyba można to także odnieść do zachowań seksualnych. Natura człowieka realizuje się i przejawia w kulturze, jeśli więc kultura nakłada na człowieka pewne ograniczenia i postulaty w zakresie życia seksualnego, nie wydaje się zasadne, aby je już z góry traktować jako udaremniające spontaniczność i autentyczne doznania. Wydaje się, że tabu seksualne, zakazy i nakazy, występujące we wszelkich kulturach wszystkich czasów, jest czymś istotnie związanym z zaspokajaniem potrzeb seksualnych i dlatego nie należy dążyć do jego zbu- rżenia. Raczej trzeba krytycznie przeanalizować: czy, i w jakim stopniu, istniejące w dzisiejszej kulturze czynniki regulujące są funkcjonalne i czy nadal są aktualne, mimo zmienionej obyczajowości i zmienionego typu kultury. Dla normalnych stosunków seksualnych równie niebezpieczne jest bowiem niszczenie tabu, jak pruderia i zakłamanie. Wyłączność seksualna, intymność aktu, wzmaganie satysfakcji przez element erotyczny to, jak się wydaje, czynniki istotnie związane z naturą życia seksualnego. Natomiast zaostrzanie zakazów do sankcji typu religijnego – grzech, potępienie, czy lekarskiego – choroba, prowadzi do największych popełnianych w tym zakresie błędów.